Giriş ve amaç: Diyabetik nöropati, periferik sinir sisteminin somatik ve otonomik kısımlarında ortaya çıkan, diyabetli kişilerin yaklaşık üçte birini etkileyen bir durumdur. Çalışmamızda tam kan vizkozitesi (TKV) değerleri ile diyabetik hastalarda nöropati gelişimi, hastalık süresi ve HbA1c ilişkisini araştırmayı amaçladık.

Gereç ve Yöntem: Bu retrospektif çalışmaya, hastanemiz elektrofizyoloji laboratuvarına başvuran, diyabetes mellitus tanısı ile takip edilen ve elektrofizyolojik yöntemlere göre polinöropatisi olan ve olmayan toplam 81 hasta dahil edildi. Kontrol grubuna 58 sağlıklı gönüllü dahil edildi. Hasta ve kontrol grubunun demografik verileri, hastalık süreleri, HbA1c, hemogram ve biyokimya değerleri kaydedildi, TKV’leri hesaplandı.

Bulgular: Diyabetik polinöropatisi olan hastaların yaş ortalaması 52,03±8,8’di, %29,4’ü (n=25) kadındı ve ortalama diyabet süreleri 11,63±5,49 yıldı. Diyabetik polinöropatisi olanlarda hastalık süresi, olmayanlara göre anlamlı derecede daha uzundu. (p=0,002). Tam kan viskozitesi yüksek ve düşük kayma hızları, diyabetik polinöropatisi olan grupta, kontrol grubundan anlamlı derecede yüksek bulundu (p=0,026, p=0,045). Hematokrit değerleri diyabetik polinöropatisi olan grupta kontrol grubundan anlamlı derecede yüksekti (p=0,028).

Sonuç: Diyabetik nöropatisi olan hastalarda, kontrol grubuna göre hem yüksek hem düşük kayma hızlarında TKV’nin yükseldiğini gösterdik. TKV’nin, hesaplanması basit, noninvaziv ve uygun maliyetli bir yöntem olup, diyabetik hastalarda nöropati gelişiminde yol gösterici ve belirleyici bir biyobelirteç olarak kullanılabileceğini düşünüyoruz.